żywiołki 2: Punkt Przedszkolny „Centrum Zabawy” w Gdańsku POWIETRZE

Punkt Przedszkolny „Centrum Zabawy”

Sprawozdanie z realizacji projektu edukacyjnego ŻYWIOŁKI- POWIETRZE zrealizowanego w grupie „PSZCZÓŁKI” w Punkcie Przedszkolnym „Centrum Zabawy” przy Przedszkolu Niepublicznym „Parkowe Wzgórze” w Gdańsku.

Grupa dzieci 5-6-letnich „Pszczółki”

„…Czym chciałbyś zostać Piotrusiu?
Powietrzem!
Dlaczego powietrzem?
Ano,
dlatego tylko, proszę mamusi,
że ono nic robić nie musi…”

Realizując ostatni temat projektu zaczęliśmy od znalezienia z dziećmi odpowiedzi na pytanie:

- co to jest powietrze, skąd się bierze, i do czego jest potrzebne i czy faktycznie nic nie robi?

I chociaż jest to ostatni temat jego realizacja była rozłożona na różne etapy już od początku roku. Koniec lata, to powietrze zamknięte w bankach mydlanych. Jesień, to „babie lato” i pomoc wiatru w przemieszczaniu się pajączków, nasion, obserwacja paralotniarzy, szybowników. Zima, to oszczędzanie energii, dbanie o czystość powietrza i szukanie sposobów na ochronę środowiska- elektrownie wiatrowe.

W kąciku tematycznym umieściliśmy słomki, strzykawki, butelki, balony, piórka, banki mydlane, latawce, wiatraki, suszarkę, torebki foliowe i papierowe i inne przydatne do badania tematu akcesoria.

Na zadane sobie pytania próbowaliśmy odpowiedzieć poprzez różnorodne doświadczenia i zabawy badawcze.

POWIETRZA NIE MOŻNA zobaczyć, w związku z tym powstaje pytanie czy ono w ogóle istnieje i jak to udowodnić. Często mówimy, że "brakuje mi powietrza", albo "powietrze dzisiaj jest czyste, rześkie, zanieczyszczone". Dlatego dla dzieci to bardzo ciekawy temat badawczy mający na celu udowodnienie, że powietrze istnieje, chociaż wcale go nie widać. Każde dziecko wie, że powietrza potrzebujemy aby oddychać. Jest ono niewidoczne, ale może być przyjemnie ciepłe lub lodowato zimne. Jako wiatr wieje po polach, porusza gałęziami drzew, podczas burzy gwiżdże, huczy i porywa drobne przedmioty. Bardzo cenne dla dzieci było poznawanie żywiołu na własny sposób, poprzez obserwowanie i doświadczanie. Podczas realizacji projektu dzieci poznały ten żywioł bliżej, jako część swojego środowiska. Zaczęły dostrzegać i rozumieć, jak ważne jest czyste powietrze i co mogą zrobić , aby tego powietrza było jak najwięcej. Znajomość mechanizmów funkcjonowania przyrody sprzyja tworzeniu więzi z naturą i poczucia odpowiedzialności za jej stan.

Doświadczenia i zabawy badawcze:

-po naciągnięciu tłoku strzykawki zatykaliśmy jej wylot – jeżeli chcemy wypchnąć tłok nie możemy tego zrobić, co oznacza, że coś jest w środku,

- dmuchając w słomkę zanurzoną w wodzie obserwowaliśmy bąbelki powietrza,

-bańki mydlane – obserwowaliśmy powietrze zamknięte w kolorowej „kuli”,

- dmuchaliśmy z całej siły w wężyk włożony do butelki napełnionej wodą i wstawionej otworem do dołu - zachowanie powietrza

- obserwowaliśmy nadmuchane baloniki, a następnie zrobiliśmy w nim dziurki szpilką i włożyliśmy go do miski z wodą,

- przykładaliśmy worek foliowy lub papierową torebkę do ust i nie odrywając oddychaliśmy swobodnie, jak długo nam się to uda?

DZIECI DOCHODZĄ DO WNIOSKU, że powietrze istnieje, chociaż go nie widać, zatem wszystkie powyższe działania stają się pretekstem do postawienia pytania kluczowego: Jakie jest powietrze? W tym celu do poznania wykorzystaliśmy nasze zmysły.

Te doświadczenia miały na celu udowodnienie, że powietrze można usłyszeć:

- wciąganie i wyciskanie powietrza pompką do roweru,

- po nadmuchaniu balonu ustnik zatykamy palcami i wolno wypuszczamy powietrze,

- wykonanie wiatraczka z papieru i patyczka,

-uchylenie okna przy wietrznej pogodzie.

Tak sprawdzaliśmy czy, powietrze można powąchać:

-umieszczenie kilka kropel olejku zapachowego na chusteczce jednorazowej,

-rozpylenie dezodorantu w sali,

- eksperymenty z wietrzeniem sali.

Zabawy mające na celu udowodnienie, że powietrze można dotknąć:

-można poczuć powietrze wydmuchiwane z balonu lub wydmuchiwane przez słomkę,

-szybko machając rękoma można odnieść wrażenie, że powietrze ociera się o nasze dłonie. Niestety nie udało nam się posmakować powietrza.