SPRAWOZDANIE
Projekt
ŻYWIOŁKI 2
Powietrze
– wysoko w powietrzu
Zespół
Szkolno – Przedszkolny w Piątkowisku (grupa 3 i 4-latków i grupa 5-latków)
W
lutym w naszym przedszkolu realizowaliśmy III etap projektu „Żywiołki 2” – Powietrze
– wysoko w powietrzu.
1. Kącik
tematyczny
W grupie dzieci 3, 4- letnich zorganizowaliśmy kącik tematyczny, w którym umieściliśmy
to co kojarzy nam się z powietrzem. Znalazły się w nim piórka, balony, samolot,
gwizdek, flet i ilustracje związane z powietrzem.
W kąciku tematycznym w grupie
dzieci 5-letnich umieściliśmy: pojemnik z powietrzem, balon, pompkę, gwizdek, bańki mydlane.
2. Doświadczenia
i eksperymenty
3,
4-latki:
Czy pusty kubek jest naprawdę pusty? Czy może pełny
powietrza.
Do
tego wykorzystaliśmy :
-
przeźroczysty kubek plastikowy, miskę z wodą, papierowy ręcznik.
Do
plastikowego kubka włożyliśmy ręcznik papierowy i powoli zanurzyliśmy kubek do
góry dnem w misce z wodą. Następnie powoli wyjęliśmy i sprawdziliśmy, że
ręcznik nadal był suchy.
Teraz
zrobiliśmy w kubeczku dziurkę i powtórzyliśmy zanurzenie kubeczka. Chętne
dzieci trzymały nad kubeczkiem rączkę aby lepiej poczuć jak z kubeczka ucieka
powietrze.
Tym
razem ręcznik papierowy był mokry, ponieważ powietrze, które wypełniło kubek
uciekło przez dziurkę w kubeczku.
Zmiana temperatury
Do
tego eksperymenty wykorzystaliśmy:
-
szklaną butelkę, balon i słoik z gorącą wodą.
Na
szklaną butelkę nałożyliśmy luźno balonik i włożyliśmy ją do słoika z gorącą
wodą. Dzieci mogły zaobserwować w jaki sposób balonik sam się pompuje dzięki
zmianie temperatur.
5-latki:
Eksperyment
I:
Nauczyciel prezentuje dzieciom pusty słoik, plastikowy
pojemnik i butelkę. Uczestnicy zabawy zastanawiają się, czy cos się w nich
znajduje. Następnie ostrożnie zanurzają te przedmioty w misce z wodą. Obserwują
wydobywające się podczas tej czynności bąbelki. Ostatecznie dochodzą do
wniosku, ze jest to powietrze, które jest wszędzie, lecz nie jest widoczne, bo
nie ma koloru (jest przezroczyste)
Eksperyment
II:
Prowadzący wręcza ochotnikowi strzykawkę (oczywiście
bez igły). Dziecko wyciąga tłoczek, nabierając powietrze do strzykawki. Dorosły
zatyka palcem otwór z drugiej strony i próbuje wcisnąć tłoczek do środka.
Przedszkolak przekonuje się, ze nie można wcisnąć tłoczka do końca. Po rozluźnieniu
chwytu tłoczek sam wysuwa się na zewnątrz. Dzieci temu dzieci dowiadują się, że
powietrze jest rozprężliwe; zachowuje się jak sprężyna – pozwala się ścisnąć,
ale „puszczone” wraca do stanu poprzedniego (rozpręża się)
Eksperyment
III:
Przedszkolaki zastanawiają się również, co się dzieje,
gdy powietrze się porusza. Wachlują otrzymanymi kartkami, tworząc wiatr.
Nauczyciel tłumaczy, że wiatr to właśnie poruszające się powietrze.
Eksperyment
IV:
Przedszkolaki wypróbowują, jak działa wiatr na
skrzydła lotni. Przykładają wąski (około 3cm), długi (około 15 cm) pasek
papieru do dolnej wargi – drugi koniec zwisa. Dzieci sprawdzają, co się stanie,
gdy mocno wydmuchają strumień powietrza nad kartką – papier się uniesie.
Nauczyciel tłumaczy, że dmuchanie nad powierzchnią papieru sprawia, ze
powietrze nad nią porusza się szybciej i cząsteczki, z których się składa,
bardziej się „rozchodzą”. Pod kartką natomiast cząsteczki powietrza są bardziej
„ściśnięte”. To powoduje, ze kartka („lotnia”) się unosi.
Eksperyment V:
Nauczyciel szczelnie naciąga pusty balon na szyjkę dużej butelki
(obwiązując szyjkę dodatkowo kawałkiem sznurka tak, aby balon się nie zsunął),
a następnie zanurza prawie całą butelkę (ustawiając ją pionowo) w misce z
gorącą wodą. Dzieci zauważają, ze balon powoli napełnia się powietrzem i unosi.
Nauczyciel pomaga im sformułować wniosek: powietrze znajdujące się w butelce
pod wpływem ciepła wody ogrzewa się i „rozszerza”.
Eksperyment VI:
Na końcu dzieci sprawdzają, czy da się wytrzymać bez
wdychania i wydychania powietrza. Zamykają buzię i delikatnie ściskają dwoma
palcami nos. Dochodzą do wniosku, ze powietrze jest niezbędne do oddychania –
człowiek musi oddychać, żeby żyć.
Zabawa badawcza „Co to jest
powietrze?”
Nauczyciel pyta: Czy powietrze możemy zobaczyć? Gdzie się ono
znajduje?
Następnie wykonuje doświadczenie,
które pomoże przekonać dzieci, ze w Sali jest powietrze i że się porusza.
Wcześniej przygotowana spirala z papieru zostaje umieszczona nad rozpaloną
świeczką. Dzieci obserwują co się dzieje.
Wniosek: Powietrze, które się
ogrzało od płomienia świeczki, porusza spiralę.
3. Plastyczne
inspiracje
3,
4-latki:
Ozdabianie
balonów przez dzieci w dowolnie wybrany
sposób.
Praca
plastyczna: „Czarodziejska różdżka wiatru” – korzystanie z różnorodnych
materiałów.
5-latki:
Co lata w powietrzu? – wykonanie mini plakatów
Balon powietrzny – praca plastyczno
– techniczna
Tańczący wiatr – praca plastyczna
Wysoko w powietrzu – praca
plastyczna
Kolorowy balon – praca plastyczna
4. Książki,
książeczki, bajeczki
3,
4-latki i 5-latki:
Przeglądaliśmy
i czytaliśmy następujące pozycje;
„Spadochroniarz”
Jill Eggleton, „Burza” Jillian Cutting, „W aeroplanie” Juliana Tuwima, A to
ciekawe – Przyroda, „Energia wiatru i wody” Świat wokół nas, Nasza planeta
ilustrowana encyklopedia szkolna, Klęski żywiołowe, „To nie samowite Niezwykłe
zjawiska” Renata Ponaratt, „Ekologia i ochrona środowiska” Joanna Knaflewska, „Katastrofy
ekologiczne, Jak zmienia się klimat” Krzysztof Migała i Piotr Migoń.
5. Pobudzamy
zmysły
3,
4-latki:
Zabawa
słuchowa „Wieje wiatr”– słuchaliśmy dźwięków dobiegających z otoczenia,
wskazywaliśmy kierunek z którego dobiega dźwięk, rozpoznawaliśmy i nazywaliśmy
te dźwięki.
Zabawa
ruchowa „Wiatr czarodziej” – przy muzyce. Reagowaliśmy na sygnały muzyczne
przez odpowiednie poruszanie, ilustrowaliśmy ruchem zjawiska przyrody i żywioły
( wiatr, huragan, opadanie liści, kołysanie się gałęzi drzew ).
„Balony
– odrzutowce” puszczaliśmy nadmuchane ale nie zawiązane balony. Wniosek – powietrze
wylatuje z balonów i powoduje ich ruch.
5-latki:
Wiatraczek przyjaźni – zabawa w kręgu. (nauczyciel
dmucha w wiatraczek, wprowadzając go w ruch i wypowiada zdanie: Wiatraczek przyjaźni wędruje w krąg, niech
wróci do moich rąk! Każdy przedszkolak dmucha w wiatraczek i przekazuje go
następnej osobie.
Wicher i wicherek – ilustracja ruchowa wiersza „Dwa
wiatry”
Dzieci otrzymują torebki foliowe imitujące chmury.
Nauczyciel czyta fragment wiersza. , a przedszkolaki ilustrują go ruchem.
Najpierw zmieniają w wicher i biegają ze swoimi foliowymi torebkami; potem
imitują wiaterek – siadają, kładą torebkę przed sobą i delikatnie przesuwają po
niej dłońmi w jedną i drugą stronę, następnie znów biegają, obracają się i
ostrożnie przewracają się na dywan, znów imitują wiaterek, na zakończenie łączą
się w pary i biegają trzymając się za ręce i wymachując torebkami. Podczas
recytacji ostatniego wersu przysiadają na dywanie.
Wiatr i żagiel – zabawa rozwijająca świadomość oddechu
Dzieci otrzymują „żagielki” z trójkątnej kartki
papieru nałożone na słomkę, imitujące maszt. Trzymając słomkę, każda osoba
dmucha na swój „żagielek”, zgodnie z tym co pokazuje nauczyciel: delikatnie, krótkie wydechy; mocne, krótkie
wydechy; długie, delikatne wydechy; długie mocne wydechy.
Bryza, szkwał, sztorm – zabawa doskonaląca siłę
oddechy.
Prowadzący umieszcza na
podłodze niebieski materiał imitujący morze. Dzieci kładą się na brzuchu
dookoła i dmuchają zgodnie z hasłami wypowiadanymi przez nauczyciela, który
wcześniej tłumaczy ich znaczenie: bryza
– delikatne wydmuchy powietrza ustami w leżeniu przodem; szkwał – siad skrzyżny, mocne wydmuchy powietrza w jedną i drugą
stronę; sztorm – stanie, falowanie
materiałem i bardzo mocne dmuchanie
6. Tworzymy
3,
4-latki:
Powietrze
wokół nas bardzo zmienia nasz świat,
Każdy
człowiek wam to powie, czyste powietrze to samo zdrowie.
5-latki:
Powietrze, gdzie
jesteś?
Wszędzie.
Powietrze, dlaczego się
zmieniasz?
Bo wszędzie są
zanieczyszczenia.
Powietrze, wiesz, że
tobą oddycha cała Ziemia? Proszę, bądź sobą i się nie zmieniaj.
Więc dbaj o nasz świat.
Bądź z ekologią za pan brat!