Zespół Szkolno – Przedszkolny w Piątkowisku POWIETRZE

SPRAWOZDANIE

Projekt ŻYWIOŁKI 2

Powietrze  – wysoko w powietrzu

Zespół Szkolno – Przedszkolny w Piątkowisku (grupa 3 i 4-latków i grupa 5-latków)

W lutym w naszym przedszkolu realizowaliśmy III etap projektu „Żywiołki 2” – Powietrze  – wysoko w powietrzu.

1.      Kącik tematyczny

W grupie  dzieci 3, 4- letnich zorganizowaliśmy kącik tematyczny, w którym umieściliśmy to co kojarzy nam się z powietrzem. Znalazły się w nim piórka, balony, samolot, gwizdek, flet i ilustracje związane z powietrzem.

W kąciku tematycznym w grupie dzieci 5-letnich umieściliśmy: pojemnik z powietrzem, balon,  pompkę, gwizdek, bańki mydlane.

2.      Doświadczenia i eksperymenty

3, 4-latki:

Czy pusty kubek jest naprawdę pusty? Czy może pełny powietrza.

Do tego wykorzystaliśmy :

- przeźroczysty kubek plastikowy, miskę z wodą, papierowy ręcznik.

Do plastikowego kubka włożyliśmy ręcznik papierowy i powoli zanurzyliśmy kubek do góry dnem w misce z wodą. Następnie powoli wyjęliśmy i sprawdziliśmy, że ręcznik nadal był suchy.

Teraz zrobiliśmy w kubeczku dziurkę i powtórzyliśmy zanurzenie kubeczka. Chętne dzieci trzymały nad kubeczkiem rączkę aby lepiej poczuć jak z kubeczka ucieka powietrze.

Tym razem ręcznik papierowy był mokry, ponieważ powietrze, które wypełniło kubek uciekło przez dziurkę w kubeczku.

Zmiana temperatury

Do tego eksperymenty wykorzystaliśmy:

- szklaną butelkę, balon i słoik z gorącą wodą.

Na szklaną butelkę nałożyliśmy luźno balonik i włożyliśmy ją do słoika z gorącą wodą. Dzieci mogły zaobserwować w jaki sposób balonik sam się pompuje dzięki zmianie temperatur.

5-latki:

Eksperyment I:

Nauczyciel prezentuje dzieciom pusty słoik, plastikowy pojemnik i butelkę. Uczestnicy zabawy zastanawiają się, czy cos się w nich znajduje. Następnie ostrożnie zanurzają te przedmioty w misce z wodą. Obserwują wydobywające się podczas tej czynności bąbelki. Ostatecznie dochodzą do wniosku, ze jest to powietrze, które jest wszędzie, lecz nie jest widoczne, bo nie ma koloru (jest przezroczyste)

Eksperyment II:

Prowadzący wręcza ochotnikowi strzykawkę (oczywiście bez igły). Dziecko wyciąga tłoczek, nabierając powietrze do strzykawki. Dorosły zatyka palcem otwór z drugiej strony i próbuje wcisnąć tłoczek do środka. Przedszkolak przekonuje się, ze nie można wcisnąć tłoczka do końca. Po rozluźnieniu chwytu tłoczek sam wysuwa się na zewnątrz. Dzieci temu dzieci dowiadują się, że powietrze jest rozprężliwe; zachowuje się jak sprężyna – pozwala się ścisnąć, ale „puszczone” wraca do stanu poprzedniego (rozpręża się)

Eksperyment III:

Przedszkolaki zastanawiają się również, co się dzieje, gdy powietrze się porusza. Wachlują otrzymanymi kartkami, tworząc wiatr. Nauczyciel tłumaczy, że wiatr to właśnie poruszające się powietrze.

Eksperyment IV:

Przedszkolaki wypróbowują, jak działa wiatr na skrzydła lotni. Przykładają wąski (około 3cm), długi (około 15 cm) pasek papieru do dolnej wargi – drugi koniec zwisa. Dzieci sprawdzają, co się stanie, gdy mocno wydmuchają strumień powietrza nad kartką – papier się uniesie. Nauczyciel tłumaczy, że dmuchanie nad powierzchnią papieru sprawia, ze powietrze nad nią porusza się szybciej i cząsteczki, z których się składa, bardziej się „rozchodzą”. Pod kartką natomiast cząsteczki powietrza są bardziej „ściśnięte”. To powoduje, ze kartka („lotnia”) się unosi.

Eksperyment V:

Nauczyciel szczelnie naciąga  pusty balon na szyjkę dużej butelki (obwiązując szyjkę dodatkowo kawałkiem sznurka tak, aby balon się nie zsunął), a następnie zanurza prawie całą butelkę (ustawiając ją pionowo) w misce z gorącą wodą. Dzieci zauważają, ze balon powoli napełnia się powietrzem i unosi. Nauczyciel pomaga im sformułować wniosek: powietrze znajdujące się w butelce pod wpływem ciepła wody ogrzewa się i „rozszerza”.

Eksperyment VI:

Na końcu dzieci sprawdzają, czy da się wytrzymać bez wdychania i wydychania powietrza. Zamykają buzię i delikatnie ściskają dwoma palcami nos. Dochodzą do wniosku, ze powietrze jest niezbędne do oddychania – człowiek musi oddychać, żeby żyć.

Zabawa badawcza „Co to jest powietrze?”

Nauczyciel pyta: Czy powietrze możemy zobaczyć? Gdzie się ono znajduje?

Następnie wykonuje doświadczenie, które pomoże przekonać dzieci, ze w Sali jest powietrze i że się porusza. Wcześniej przygotowana spirala z papieru zostaje umieszczona nad rozpaloną świeczką. Dzieci obserwują co się dzieje.

Wniosek: Powietrze, które się ogrzało od płomienia świeczki, porusza spiralę.

3.      Plastyczne inspiracje

3, 4-latki:

Ozdabianie balonów przez dzieci w dowolnie  wybrany sposób.

Praca plastyczna: „Czarodziejska różdżka wiatru” – korzystanie z różnorodnych materiałów.

5-latki:

Co lata w powietrzu? – wykonanie mini plakatów

Balon powietrzny – praca plastyczno – techniczna

Tańczący wiatr – praca plastyczna

Wysoko w powietrzu – praca plastyczna

Kolorowy balon – praca plastyczna

4.      Książki, książeczki, bajeczki

3, 4-latki i 5-latki:

Przeglądaliśmy i czytaliśmy następujące pozycje;

„Spadochroniarz” Jill Eggleton, „Burza” Jillian Cutting, „W aeroplanie” Juliana Tuwima, A to ciekawe – Przyroda, „Energia wiatru i wody” Świat wokół nas, Nasza planeta ilustrowana encyklopedia szkolna, Klęski żywiołowe, „To nie samowite Niezwykłe zjawiska” Renata Ponaratt, „Ekologia i ochrona środowiska” Joanna Knaflewska, „Katastrofy ekologiczne, Jak zmienia się klimat” Krzysztof Migała i Piotr Migoń.

5.      Pobudzamy zmysły

3, 4-latki:

Zabawa słuchowa „Wieje wiatr”– słuchaliśmy dźwięków dobiegających z otoczenia, wskazywaliśmy kierunek z którego dobiega dźwięk, rozpoznawaliśmy i nazywaliśmy te dźwięki.

Zabawa ruchowa „Wiatr czarodziej” – przy muzyce. Reagowaliśmy na sygnały muzyczne przez odpowiednie poruszanie, ilustrowaliśmy ruchem zjawiska przyrody i żywioły ( wiatr, huragan, opadanie liści, kołysanie się gałęzi drzew ).

„Balony – odrzutowce” puszczaliśmy nadmuchane ale nie zawiązane balony. Wniosek – powietrze wylatuje z balonów i powoduje ich ruch.

5-latki:

Wiatraczek przyjaźni – zabawa w kręgu. (nauczyciel dmucha w wiatraczek, wprowadzając go w ruch i wypowiada zdanie: Wiatraczek przyjaźni wędruje w krąg, niech wróci do moich rąk! Każdy przedszkolak dmucha w wiatraczek i przekazuje go następnej osobie.

Wicher i wicherek – ilustracja ruchowa wiersza „Dwa wiatry”

Dzieci otrzymują torebki foliowe imitujące chmury. Nauczyciel czyta fragment wiersza. , a przedszkolaki ilustrują go ruchem. Najpierw zmieniają w wicher i biegają ze swoimi foliowymi torebkami; potem imitują wiaterek – siadają, kładą torebkę przed sobą i delikatnie przesuwają po niej dłońmi w jedną i drugą stronę, następnie znów biegają, obracają się i ostrożnie przewracają się na dywan, znów imitują wiaterek, na zakończenie łączą się w pary i biegają trzymając się za ręce i wymachując torebkami. Podczas recytacji ostatniego wersu przysiadają na dywanie.

Wiatr i żagiel – zabawa rozwijająca świadomość oddechu

Dzieci otrzymują „żagielki” z trójkątnej kartki papieru nałożone na słomkę, imitujące maszt. Trzymając słomkę, każda osoba dmucha na swój „żagielek”, zgodnie z tym co pokazuje nauczyciel: delikatnie, krótkie wydechy; mocne, krótkie wydechy; długie, delikatne wydechy; długie mocne wydechy.

Bryza, szkwał, sztorm – zabawa doskonaląca siłę oddechy.

Prowadzący umieszcza na podłodze niebieski materiał imitujący morze. Dzieci kładą się na brzuchu dookoła i dmuchają zgodnie z hasłami wypowiadanymi przez nauczyciela, który wcześniej tłumaczy ich znaczenie: bryza – delikatne wydmuchy powietrza ustami w leżeniu przodem; szkwał – siad skrzyżny, mocne wydmuchy powietrza w jedną i drugą stronę; sztorm – stanie, falowanie materiałem i bardzo mocne dmuchanie

6.      Tworzymy

3, 4-latki:

Powietrze wokół nas bardzo zmienia nasz świat,

Każdy człowiek wam to powie, czyste powietrze to samo zdrowie.

5-latki:

Powietrze, gdzie jesteś?

Wszędzie.

Powietrze, dlaczego się zmieniasz?

Bo wszędzie są zanieczyszczenia.

Powietrze, wiesz, że tobą oddycha cała Ziemia? Proszę, bądź sobą i się nie zmieniaj.

Więc dbaj o nasz świat. Bądź z ekologią za pan brat!